Η μινωική έπαυλη στο Μακρύ Γιαλό ιδρύεται στην εύφορη πεδιάδα ανατολικά της Ιεράπετρας και κοντά στη θάλασσα ελέγχοντας την αγροτική παραγωγή άλλα και την ναυσιπλοΐα. Ο πλούτος της αποτυπώνεται στην κατασκευή της, η οποία αποτελεί επιτομή της ανακτορικής αρχιτεκτονικής κατά την Υστερομινωική Ιβ περίοδο (1500-1450 π.Χ.).
Τα διαμερίσματα του κτηρίου οργανώνονται γύρω από την κεντρική αυλή, η οποία είναι προσανατολισμένη Β-Ν. Στο βόρειο τμήμα της βρέθηκε κτιστή κατασκευή σε σχήμα Π, ίσως βωμός, ενώ τόσο στη βόρεια όσο και την ΒΑ πλευρά της αναπτύσσονται στοές με πεσσοστοιχίες. Διαθέτει επίσης δυτική αυλή καί δυτική πρόσοψη με λαξευτή τοίχοδομία καθώς και χώρους λατρείας. Τα δωμάτια είναι επιμελώς κατασκευασμένα με πλακόστρωτα δάπεδα και τοίχους επιστρωμένους με κονίαμα.
Από τα κινητά ευρήματα σημαντικά είναι τα πήλινα και λίθινα αγγεία, τα ειδώλια καθώς και ο σφραγιδόλιθος από στεατίτη με παράσταση ιερού πλοίου, ιέρειας και ιερού δέντρου, που πιθανόν μαρτυρεί τον θρησκευτικό χαρακτήρα του κτηρίου.