Ο οικισμός στη Φούρνου Κορυφή ιδρύθηκε και καταστράφηκε από φωτιά στην Πρωτομινωική II περίοδο (2600-2300 π.Χ.). Αποτελείται συνολικά από ενενήντα χώρους μικρού μεγέθους που είναι διευθετημένοι σε πυκνή κυψελοειδή διάταξη.
Πρόκειται για μάλλον μικρής έκτασης εγκατάσταση έξι κατοικιών οι οποίες διακρίνονταν μεταξύ τους από στενά περάσματα και διαδρόμους. Ήταν ισόγειες κτισμένες με αργολιθοδομή και δώμα και η κάθε μια διέθετε εργαστήριο, χώρους αποθήκευσης και μαγειρείο. Το μικρό ιερό στη ΝΔ άκρη του οικισμού, στο οποίο βρέθηκε η περίφημη «θεά της Μύρτου», θα εξυπηρετούσε ολόκληρο το χωριό.
Η συστηματική ανασκαφή του χώρου προσέφερε σημαντικά στοιχεία για την οικονομία της εποχής. Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν δημητριακά, ελιές και σταφύλια, ενώ εξέτρεφαν αιγοπρόβατα, βοοειδή KOL γουρούνια. Επίσης διέθεταν τον κατάλληλο εξοπλισμό ώστε να υφαίνουν, να κατασκευάζουν πήλινα αγγεία και να παράγουν λάδι και κρασί μέσα στον οικισμό.